Bugün istifa dilekçemi yazdım, 31 Mart itibariyle şirketten ayrılacağım. Peki neden ayrılacağım? Sevnmiyor muyum işimi, milletle mi takıştım, az mı para veriyorlar...? Hayır hiçbiri değil. Sadece askere gidiyorum. Vayyy be, evi-eşimi-kızımı-işimi herşeyi yüzüstü bırakıyor ve nereye gidiyorum: vatan borcuna. İnsan kızıyor ama elinden birşey gelmiyor. Bedelli çıksa ne olurdu sanki. Tamam, herkes gibi biz de yapacağız bu işi ama insanaa koyuyor işte. Biraz da insanın alışkanlıklarından kopması zor oluyor galiba. Bilgisayar yok, araba, cep, intenet, kitap falan hiçbiri yok. Sap gibi akşam olunca uyuyacağız... İstifa dilekçemi yeni yazdığım için biraz gerginim elbette. Her neyse. Hayata daha güzel bir pencereden bakma eğiliminde olduğum için kendimi o kadar da kötü hissetmeyeceğim askerde sanırım. Sadece eş ve kızımdan ayrı olmak koyacak bana. Onu da yakın bir yere düşer veya izinlerle hallederiz inşallah. Görelim Mevla neyler, neylerse güzel eyler...
Bu arada böyle kendime ait düşüncelerimin nette olması hoş değil fakat ismimin görünmemesi bu açıdan iyi. Amaaaan sanki çok önemli şeyler yazıyorum da.. Aklıma gelenleri, hissettiklerimi aktarıyorum işte. Aklıma birşey geldi: askerde yemin töreninden sonra haftasonları çıkıp internet kafe( bu da ne demekse sanki türkçe isim olmuyor) lere gideceğim zaten. Her hafta çıktığımda bu sayfayı ziyaret ederek yaşadıklarımı yazabilirim. Hem sonradan da hoş bir anı olur benim için. Hımmm. tamam bu fikir güzel. Şimdi işinin başına dön. Ay sonunda alacağın son maaşın her kuruşunu haketmen gerekiyor Genç adam.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder