İnsanoğlu Bu, Özünde Var!

İnsanoğlu çiğ süt emmiş derler, doğruymuş.
Bu askerlik çilesini çekerken buna sadece hasret eşlik ediyordu. Bu yüzden rahat sayılırdım yine. Nasıl olsa dönünce işime ve düzenime devam edecektim. Şirketten ayrılmadan önce bana dönüş için söz veren C., iki gün önce açtığım telefonda dönüşümün olmadığını söyledi!
Verilen sözlerin tutulmaması çok üzücü, keşke başlangıçta bana böyle bir söz verilmeseydi de kendimi hazırlamasaydım buna.
Herşeyde bir hayrın olduğunu düşünüyorum ama yine de üzülmeden edemiyorum. Büyükşehirlerde iş bulacağım sanırım; evi taşı, eşim iş arayacak, kızım ne olacak? Bunlar hep kafamda bir soru ve sorun. Aslında çok da üzülmemek lazım insanoğlunun çiğliğine. Hamurumuzda var bu ama yine de koyuyor insana.
Bugün babalar günü. Geçen hafta pazar sabahı babalar günü diye beni kutlayan arkadaşlarım bu sabah yine kutladılar, çok memnun oldum. Kızım dün kutlamıştı beni. Hasret bazen ağır geliyor ve gitsem diyorum, bazen de boşver diyorum. Bakalım Allahtan hayırlısı.
Şimdi iş aramaya başlıyorum. Gelecek günlerin güzellikler getireceği ümidi ve inancı ile sözlerime son veriyorum.