Eveeet, gün geldi Trabzon'un plakasını yakaladım, şafak 61 oldu.
Zaman zaten bir gözyaşı gibi akıyor yanaklarımızdan. Aslında bu üzücü bir durum ama burda insan buna sevinebiliyor. Bazı kendini bilmezler yüzünden insanın canı skılıyor burda ama pek de önemli değil. İnsanoğlu bu, heryerde ayni. Kızım şu an Adalar'da ve belki de denize giriyordur. Zaten artık korkmuyor denize girmekten. Son birkaç gün benimle yaptığı tlf. görüşmelerinde kullandığı ifadelerden bazıları şöyle: "baba hadi öptüm görüşürüz / özledim seni o kadar" :)
Şİmdilik bu kadar, sonra yine yazarım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder