Bugün 75 sayıyoruz, bazı günler unutuyorum. İzne çıkmayacağım kesinleşti, sabredeceğim zira dönüş anının çöküşünü omuzlarımda hissetmek istemiyorum. Zeynep çoğu kez telefona çıkmak istemiyor, alınca da yere atıyor, bana kızgınlığından herhalde. Bizimkiler belki gelirler de evci iznine çıkarım, en azından orda hasretimizi dindiririz kızımla.
Bu hafta kitap okuma randımanım düşüktü, sevmedim. Canım sıkıldı, okumak istemedim, gazete-bulmaca aynı şekilde devam da. Neyse bu hafta yine başlarız. Vakit yaklaştıkça iş arayışları tedirgin bir hal alacak sanırım.
Neyse bu hayat denen dumanlı çalkantı için üzülmeye değmez.
Gelecek günlerin güzellikler getirmesi dileğiyle sözlerime son veriyorum..
Haberci Suat..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder