Yine canım sıkılmaya başladı bu iş arama yüzünden. Bazen içimi umut kaplıyor ama bazen de hüzün rüzgarları esiyor. Şurda 35 gün kalmış, dönünce ne olacak, nasıl bir iş bulacağım, evimi yurdumu taşıyacağım mı gibi düşünceler sarmış beynimi. Gelecek hakkında üzülen biri olmak istemiyorum ama neylersin.
Neyse içim daraldı, görelim Mevla neyler, Neylerse güzel eyler diyelim.
Ne yapalım başka çare yok.
Hele burdan bir çıkalım, gerisine bakarız.
Zaten burda olduğum ve henüz elimden birşey gelmediği için sanırım sıkılıyorum.
Oy oy.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder