Yerlesik Duzene Geciyorum Nihayet...

Gecen haftayi ev kiralama, emlakciyla ugrasma, elk-su abonelikleriyle falan gecistirdim. Emlakciya bir kira bedeli vermek biraz koydu ama ne yapalim, ev arayacak pek fazla zamanim yoktu. Bunun disinda pek de yazmak gelmedi icimden. Bazi blog yazarlari sayfalarini kapatiyor, acaba bu yuzden mi? Ama ben kapatmak niyetinde degilim, sadece icimden geldiginde dusuncelerimi ve yasadiklarimi dokuyorum buraya.
Yaklasik 1 aydir Ankara'dayim, sanki toplanti veya egitim icin gelmisim de Trabzon'a donecegim gibi bir his var icimde. Bazen etrafima bakiyorum, ben nerdeyim, yanimda kimse yok, sevdiklerim-tanidiklarim nerde gibi sorular soruyorum kendime. Persembe gibi insallah esyalar ve ailem buraya geliyor. Sanirim kendi evime gecince artik burali oldugumu daha rahat hissederim. Aslinda insan nasil ki bu dunyada yolcu, ayni sekilde mekan degisimlerine de pek fazla onem vermemeli gibi dusunuyorum ilk basta, fakat insan aliskanliklarin cocugudur diye bir soz de aklima gelmiyor degil. Kolay degil tabii, 30 yil bir yerde yasa, ondan sonra kalk baska diyarlara savrul...
Gecen hafta "Da Vinci Code" filmine gittim. Kitabini gecen sene askerde okumustum (askerligin de faydalari varmis :)) Filmde 5-10 sn. icinde anlatilan yer, kitapta 5-10 sayfada anlatiliyor. Ben filmi begendim, film bitiminde disari cikarken bazi seyircilerin 'bu ne bicim film, hicbirsey anlamadim' dediklerini duydum, ama benim hosuma gitti.
Onceki gun Mevlana'nin Mesnevi II. cildini bitirdim. Yanimda pek kitabim yok. Bu tasinma isleminde beni en cok uzenlerden biri de kitaplarimi evde birakacak olmam. Burda yer darligi yuzunden getiremiyorum onlari. Bu aralar gazetelerde kutuphanelerle ilgili bir ilan goruyorum: Iste 5000 kitap hediye et kutuphaneye adinizi verelim, 1000 tane hediye et, bir salona adinizi verelim gibi. Esim de kitaplarimi verme dusuncesinde fakat ben onlara kiyamiyorum. Hepsinin bende ayri bir anisi var. Her kitap aldigimda once ilk sayfasina tarih ve yer yaziyorum. Farkli sehirlerden aldigim kitaplara daha sonra baktigimda o gunlere donuyorum vs. Yani aramizda duygusal bir bag var ve ben onlari bagislamaya kiyamiyorum. Tamam, baskalarinin faydalanmasini isterim ama ileriye donuk dileklerimden biri de kizima guzel-kucuk bir kutuphane birakabilmek. Sanirim, mulk birakmaktan daha faydalidir bu O'na.
2001 krizinde ilk evimizden tasinmak zorunda kalmistik, 2. evimize tasinirken 'Ey Allahim, burdan kendi evimize cikmayi nasip eyle' demistim, herhalde dualarim kabul olmus ki kendi evimize ciktik 6 ay sonra. Simdi burda da boyle diyorum ama bakalim ya nasip?